Het einde is in zicht, het zit er bijna op, nog even volhouden. We horen dit al een tijdje maar het lijkt erop dat we inderdaad licht aan het einde van de tunnel zien. Maar hoe is het afgelopen jaar geweest voor de sporters die afscheid moesten nemen van hun loopgroepjes, voetbalvrienden of andere gelijkgestemden? Met name op het gebied van indoorfietsen hebben we veel creativiteit gezien. Doorgewinterde ‘diehards’ trainden al langer op zolder de winter door om in de zomer weer superfit aan de start te staan. Maar ook de mindere goden hebben het indoorfietsen omarmd. Mede door de ontwikkeling van systemen als Rouvy en Zwift in samenwerking met geavanceerde simulatoren als Wahoo maken dat je jezelf niet midden in de kamer waant maar op de Mont Ventoux, in Central Park in New York of op de Champs E!ysées. En niet alleen, maar met honderden fietsers tegelijk uit alle windstreken. Je wordt uit de wind gehouden als je in een groep rijdt, losgereden als je even niet trapt en ziet af als een prof als je een heuvel van 12% op moet. Fantastische beelden en vele enthousiaste vrienden doen de rest. Er zijn verschillende groepen die een vaste avond rijden en contact met elkaar houden via WhatsApp of Zoom. Beetje fietsen en de dag doornemen, lachen met je medestrijders of elkaar opzwepen naar ongekende hoogten. Alleen dat welverdiende, heerlijke glas koud bier moet je nog even alleen nuttigen. Maar dat gaat eerdaags vast en zeker veranderen.
